دانلود تحقیق درمورد حق بر هواي پاک گفتماني در نسبت ميان آلودگي هوا و حقوق بشر

0 7.3k

لینک کوتاه https://bartar.pdf-doc.ir/p/2704846 |

با دانلود تحقیق در مورد حق بر هواي پاک گفتماني در نسبت ميان آلودگي هوا و حقوق بشر در خدمت شما عزیزان هستیم.این تحقیق حق بر هواي پاک گفتماني در نسبت ميان آلودگي هوا و حقوق بشر را با فرمت word و قابل ویرایش و با قیمت بسیار مناسب برای شما قرار دادیم.جهت دانلود تحقیق حق بر هواي پاک گفتماني در نسبت ميان آلودگي هوا و حقوق بشر ادامه مطالب را بخوانید.

نام فایل:تحقیق در مورد حق بر هواي پاک گفتماني در نسبت ميان آلودگي هوا و حقوق بشر

فرمت فایل: word و قابل ویرایش

تعداد صفحات فایل:8 صفحه

قسمتی از فایل:

مقدمه

کيفيت محيط پيرامون ما بويژه آندسته از عناصري که ارتباط مستقيم با حيات انسانها، جانوران و گياهان دارند نيازمند مراقبت و کنترل است. شکي نيست که عنصر هوا به عنوان مهمترين عامل حيات بر روي کره زمين از ساير عوامل نيازمند مراقبت و توجه بيشتري است، اهميت اين عامل به قدري حياتي است که بدون وجود آن حتي براي چند دقيقه امکان زندگي وجود ندارد بعبارت ديگر شايد بتوان بدون غذا و آب چند روزي زنده ماند اما بدون وجود عنصر هوا حتي براي چند لحظه امکان زندگي وجود ندارد[1].

امروزه برخورداري از يک محيط زيست سالم وعاري از آلودگي براي شهروندان جزئي از حقوق بشر محسوب مي شود و در اسناد بين المللي و داخلي مورد تأکيد قرار گرفته است.مطابق اصل نخست اعلاميه استکهلم « انسان از حقوقي بنيادين براي داشتن آزادي و برابري و شرايط مناسب زندگي در محيط زيستي که به او اجازه زندگي با حيثيت و سعادتمندانه را بدهد برخود دار است » لذا بر اين اساس حق برخورداري از هواي سالم و پاک وعاري از آلودگي براي شهروندان و تضمين آن در راستاي «حق بر محيط زيست سالم»[2] جزء حقوق اوليه هر شهروند مي باشد.

1- بحران آلودگي هوا

آلودگي يکي ازنخستين ومهمترين مشکلات زيست محيطي به شمار مي رود که بدنبال افزايش مصرف انواع سوختهاي فسيلي واختراع و توليد روز افزون اتومبيل وگسترش صنايع بويژه در شهرهاي شلوغ بوجود آمده است که بايدبراي کنترل ومقابله با آن فکري مي شد.با شکل گيري برخي حساسيتها نسبت به اين موضوع که مي رفت سلامت عمومي ومحيط زيست را به خطر اندازد قوانين ومقررات مختلفي براي مقابله با آن توسط دولتها به تصويب رسيد. اين جريان از کشورهايي آغازگشت که اين آلودگي شدت بيشتري به خود گرفته بود وعواقب آن رابه عينه لمس نموده بودند[3] کم کم دراکثر کشورها قوانين ومقررات ونظامات گوناگوني براي کنترل ومقابله بااين آلودگي به تصويب رسيدودرکنارآن نهادها وارگانهاي اجرايي خاص وويژه اي نيز براي مقابله با اين پديده و تضمين اجراي قوانين تاسيس گرديدو روز به روزبا افزايش اين قسم ازآلودگي وجهاني شدن آن لزوم پاسخگويي به اين پديده بيش از پيش احساس گرديد. مسئله اساسي تردراين زمينه اين است كه به واقع حقوق وابزارهاي متکي برآن چه نقشي مي تواننددرفرايندمقابله باتباهي هاي زيست محيطي به طوراعم وآلودگي هوا به طوراخص داشته باشند؟وآيا مي توان با توسل به ابزارهاي حقوقي پيش بيني شده چاره اي براي اين مشکل انديشيد؟ آيا حقوق نيزبه مانندسايرراه حلهاي فني[4]محکوم به شکست است؟

1- مقدارهواي مورد نياز يک انسان در هرروز حدود 6/22 کيلو گرم مي باشد و اگر اين ميزان را براي کل جمعيت زمين در نظر بگيريم نياز کل انسانها در هر روز حدود 90 بيليون کيلو در روز خواهد بود اين در حالي است که مقدار غذايي که يک انسان در يک روز مصرف مي کند مي تواند حدودا 5/1 کيلوگرم باشد بنابراين مقدار هواي مورد نياز 15 تا 20 برابر غذاي مصرفي است. همين امر در خصوص گياهان و جانوران نيز صادق است.ر. ک : پرکنيز، همان ص 2. شورن، همان، ص 93-82 .

2-le droit a l’environnment

[3] - براي نمونه در انگلستان قانون هواي پاک بعداز فاجعه لندن که درآن چهار هزار نفر از مردم لندن طي شش روزآلودگي هوا مردند تصويب شد.ر.ك:

David,Woolly,et al,Environmental law,(oxford university prees,2000)pp.600,37-85

[4] - گرت هآردين در مقاله جنجالي خود تحت عنوان تراژدي منابع عام، معتقد بود که برخي مشکلات زيست محيطي که وي نامش را تراژدي منابع عام مي گذارد راه حل فني ندارند و ما هر قدر که به دنبال راه حل فني باشيم همواره گامي به عقب نهاده ايم. براي مثال در دهه هشتاد درآمريکا سعي گرديد براي حل مشکل ترافيک و آلودگي هوا با صرف هزينه هاي سنگين، بر ميزان وپهناي خيابانها و بزرگراهها بيفزايند ولي اين شرکتهاي اتومبيل سازي بودند که همواره بر اين خيابانها اتومبيل تزريق ميکردند وهرچه مهندسين ومقامات اداري ميرشتند اينها پنبه مي کردند.

ر.ک :بنسون، جان ، اخلاق محيط زيست ،مجموعه مقالات وبررسيها، مقاله تراژدي منابع عام ، ،ترجمه عبدالحسين وهاب زاده،صص241- 229 (انتشارات جهاد دانشگاهي مشهد)چ اول، 1381