چکیده:

 به منظور یادگیری زبان یک زبان آموز باید بتواند علاوه بر فراگیری دانش عمومی زبان، به چهار مهارت speaking listening, writing و reading  نیز تسلط کافی داشته باشد. در موضوع یادگیری زبان نادیده انگاری یک مهارت به سایر موارد نیز آسیب میرساند. مهارت نوشتاری یک productive skill می باشد که لازمه آن داشتن receptive skill کافی است، یعنی input دریافتی بدین منظور باید بسیار قوی باشد. موارد ورودی شامل خواندن و شنیدن و دایره وسیع لغت و دانش گرامری است. زبان آموزان خواستار شرکت در آزمونهای مهم به اهمیت یادگیری و داشتن مهارت لازم برای سپری کردن آزمونهای مورد نظر واقف هستند. بدین منظور فراگیری مهارت نوشتاری و یادگیری موارد مهم و ضروری در چگونگی آغاز و بیان مطلب و نتیجه گیری از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

در فراگیری مهارت نوشتاری باید مواردی مهم و ضروری را در نظر گرفت. از جمله موارد لازم، فراگیری و افزایش دانش عمومی زبان و واژگان و استفاده از فیلم و داستان کوتاه می باشد که همان راههای ورودی اطلاعات بوده و به عنوان پیش زمینه ای مهم برای یادگیری مهارت مذکور می باشند چراکه مواد و مطالب لازم برای تولید را در اختیار فرد قرار میدهد. با خواندن متن های مختلف انگلیسی ، زبان آموز علاوه بر این که دامنه لغت و املای خود را تقویت  میکند، با روش ترکیب و چیدمان کلمات در کنار یکدیگر نیز آشنا می گردد  .در فراگیری مهارت نوشتاری، نوشتن به صورتهای گوناگون نیز باید در نظر گرفته شود. برای نمونه اینکه متن مورد نظر برای چه افراد و چه گروه سنی میباشد و پیش از آن هدف از نوشتن چیست و یافتن دلایل آن.بر این اساس ، اینجانب سمیه ساکی با استفاده از روش های علمی از منابع گوناگون تحقیق مانند : مدیر، همکاران، دانش آموزان، کتابها ، مجلات و اینترنت به تجزیه و تحلیل آنها جهت شناسایی عوامل موثر در ایجاد مساله و یافتن راه حل های پیشنهادی پرداختم .سپس به انتخاب چندین راه کار عملی از میان راه حل های پیشنهادی پرداخته و پس از اعتبار بخشی توسط گروه پژوهش ، به اجرای آنها اقدام نمودم.

 مقدمه :

     فراگیری زبانهای خارجی، امروزه نقش چشمگیری در برنامه‌ریزی‌های شخصی افراد جامعه، بدون توجه تام به جایگاه اجتماعی آنان ایفا می‌کند. هر فرد از دو منظر به زبانهای خارجی و بایستگی یادگیری آن می‌نگرد: نخست علاقه و کشش‌های شخصی و دوم، نیاز خود.

علاقه، زاییده‌ی فرانگری به محیط پیرامون و درک دگرگونیهای ارتباطیِ بستر زندگی‌ست که به‌طبع، لزوم تعریف دوباره‌ی چگونگیِ حضور و نمود انسان در دایره‌ی جهانی را می‌طلبد. گسترش استثنایی دنیای اطلاعات و همه‌گیرشدن بیش از پیش پایگاههای اینترنتی، مجلات، نشریات الکترونیکی، شبکه‌های ماهواره‌ای، در کنار دسترسی بی‌سابقه‌ی جامعه به فیلم و سریالهای خارجی، حقیقتِ تغییر فرهنگ ارتباطی انسان در دهکده‌ی جهانی را پیش دیدگان اکثریت مردم گشوده و آشکارا آن بارقه‌های علاقه به ارتباط با دنیای خارج را در افراد جوامع خواهان پیشرفت، چه کم سن و چه بزرگسال پدید آورده است. آن کودک، جوان یا بزرگسال ایرانی که یا خود را برای حضور پویا در دنیای جدید و ترقی بدون مرز آماده می‌کند و یا در جستجوی آن است امروز دوست می‌دارد تا همپای پیشرفت شگرف رسانه‌ای، پای خود را از مرزهای محدود ارتباطی با تنها داشته‌ی فهمی و ارتباطی‌اش یعنی زبان مادری در داخل مرزهای کشور بیرون بگذارد و با یادگیری زبانی تازه و چندبُعدی ساختن دانش و آگاهی‌های خود، درهای تازه‌ای را بسوی زندگی و آینده‌ای برتر بگشاید.

درباب نگرش دوم به اهمیت یادگیری زبان یعنی نیاز فرد، چنین باید گفت که همیشه نمی‌توان توقع علاقه و رغبت داشت. چه بسیارانی که یا به محدودیت‌های ارتباطی و رسانه‌ای خود قانع‌اند و یا اقتضائات شغلی، وقتی برای فراگیری ایشان باقی نمی‌گذارد. اما افراد بیشماری با در نظر گرفتن شغل یا رشته تحصیلی خود، بدون توجهِ بارز به برجستگیِ جنبه‌ی علاقه، می‌بایست یادگیری زبان را به برنامه‌های روزانه یا هفتگی خود بیفزایند تا با دسترسی به منابع و سرچشمه‌های مورد نیاز، در کار خود موفق‌تر و در رشته‌ی تحصیلی خود پیشرو باشند.

زبان‌های گوناگون دارای پایه و جایگاه‌های منحصری در جهان ارتباطی امروز هستند. از منظر سنتی، با توجه به ظرفیت و توانایی‌های بالقوه‌ی هر زبان، کاردادی بدانها بخشیده شده که نقش هر یک را در توصیف و تبیین موضوع و مباحث خاص، ممتاز می‌سازد. البته این تعریف کُل‌نگر و فراسوی نگاه صرف به اصل گفتگو و مبادلات کلامی، که بعنوان نمونه، پارسی، زبان شعر و ادب، فرانسه، زبان عشق و احساس، آلمانی، زبان فلسفه و اسپانیایی، زبان موسیقی است طبیعتا مورد تأیید و رواداری همگان نیست. برخی زبانها نیز بر حسب ساختار، اساسا از آن چنته‌ی بایسته برای پوشش ارتباطات فراقومی برخوردار نیستند؛ اما کمتر کسی است که به نقش و جایگاه یکتای زبان انگلیسی بعنوان زبانی بین‌المللی و نخستین و بهترین کلام ارتباطی مشترک میان تمام انسانهای ساکن بروی این کره‌ی خاکی معترف نباشد. درستیِ این مهم که چرا هیچ زبانی برای حضور در پهنه‌ی تبادلات گفتاری و فرهنگیِ ملل، یارای برابری با این کلام و توانایی به زیر کشیدن آن از جایگاه سترگش را ندارد، باید در همان توانایی‌ها و ظرفیت‌های بالقوه‌ی ساختاری، کلامی، ارتباطی، دایره‌ی وسیع واژگان و بویژه سهولت محسوس مراتب فراگیری آن نسبت به زبانهای دیگر جستجو کرد. ژرف‌نگری و فراگویی درباره‌ی چراییِ این موضوع در این جستار نمی‌گنجد اما همین بس که در پس گذر زمان و در محک تجربه‌ی باهمستانِ جهانی خصوصا در دو قرن اخیر، از میان تمامی زبانهای زنده‌ی دنیا این انگلیسی بوده است که نقش فراملّی خود را بدون هماوردی جدی، یافته و تثبیت کرده است.در کشور ما زبانهای خارجی مختلفی مورد توجه قشرهای جامعه بوده است اما با توجه به صفات و خصوصیات شناخته شده‌ی زبان انگلیسی، بسیاری بسوی یادگیری این کلام سوق داده شده‌اند.