دانلود تحقیق درمورد بررسي پوسيدگي طوقه و ريشه خربزه در استان خراسان
0
7k
با دانلود تحقیق در مورد بررسي پوسيدگي طوقه و ريشه خربزه در استان خراسان در خدمت شما عزیزان هستیم.این تحقیق بررسي پوسيدگي طوقه و ريشه خربزه در استان خراسان را با فرمت word و قابل ویرایش و با قیمت بسیار مناسب برای شما قرار دادیم.جهت دانلود تحقیق بررسي پوسيدگي طوقه و ريشه خربزه در استان خراسان ادامه مطالب را بخوانید.
نام فایل:تحقیق در مورد بررسي پوسيدگي طوقه و ريشه خربزه در استان خراسان
فرمت فایل:word و قابل ویرایش
تعداد صفحات فایل:14 صفحه
قسمتی از فایل:
خربزه
بررسي پوسيدگي طوقه و ريشه خربزه (بوته ميري) در استان خراسان
پوسيدگي طوقه و ريشه خربزه (بوته ميري) يکي از مهمترين بيماريهاي اين گياه محسوب مي‌شود که همه ساله خسارت زيادي به کشاورزان وارد مي‌سازد. براي تعيين و شناسائي عامل بيماري بوته ميري خربزه در استان خراسان طي سالهاي 1374-75 از مناطق عمده کشت خربزه در مراحل مختلف رشد گياه نمونه‌برداري به عمل آمد. با کشت ساقه و ريشه گياهان آلوده در محيط هاي کشت PDA و CMA، چندين گونه قارچ جداسازي گرديد که بيماريزائي آنها براساس اصول کخ به سه روش : -1 کشت روي محيط ماسه - بذر گندم -2 مايه‌زني سوسپانسيون اسپور به خاک استريل در پاي گياهان سالم و -3 روش فرو بردن ريشه گياهان سالم در سوسپانسيون اسپور (Root - Dip) مورد بررسي قرار گرفت و سه گونه قارچ زير به عنوان عوامل پوسيدگي ريشه و طوقه خربزه (بوته ميري) از استان خراسان گراش مي‌شود: -1 Fusarium oxysporum schlecht. F. sp. melonis snyder & hansen. -2 Phytophthora drechsleri Turker. -3 Pythium aphaniddermatum (Edson) fitz. گونه‌هاي اول و سوم از کليه مناطق کشت خربزه در استان خراسان جدا گرديده، و هر کونه دوم از مزارع خربزه شهرستان‌هاي مشهد، تربت‌حيدريه و تربت‌جام جداسازي شد. همچنين گونه اول (F. oxysporum) به عنوان مهمترين عامل بيماري بوته ميري خربزه در استان خراسان معرفي مي‌گردد. جداسازي مکررFusarium oxysporum F. sp. melonis از اندامهاي هوائي گياهان آلوده (ساقه، دم برگ و دم گل) نشان داد که عامل بيماري مي‌تواند در داخل سيستم آوند چوبي گياه حرکت نموده و اندامهاي مختلف گياه را آلوده سازد که يکي از شاخص‌ترين علائم بيماري ايجاد شده توسط اين گونه پژمردگي يک طرفه گياه مي‌باشد. شدت آلودگي بيماري پوسيدگي ريشه و طوقه خربزه در مناطق مختلف کاشت آن اندازه‌گيري شد و شهرستان سرخس با ميانگين 20/64 درصد و شهرستان مشهد با ميانگين 33/20 درصد به ترتيب کمترين و بيشتر مقدار آلودگي را دارا بودند.